Maarssenbroek is een wijk in de gemeente Maarssen. Het beslaat het gebied ten westen van het Amsterdam-Rijnkanaal, dat vanaf de jaren ’70 bebouwd werd. In tegenstelling tot het oude gedeelte van het dorp heeft Maarssenbroek een zeer stedelijke uitstraling. Maarssenbroek ligt tussen de A2 in het westen en de spoorlijn Utrecht-Amsterdam en het Amsterdam-Rijnkanaal in het oosten, en loopt in het zuiden over in het grotendeels tot Utrecht behorende industrieterrein Lage Weide.
De naam -broek duidt op het moerassig karakter van het gebied. Dat moerassige is nog goed te zien in het natuurgebied de Eendenkooi Kooilust bij Boomstede, die dateert uit de 18de eeuw.
De foto hiernaast toont de goed afgesloten toegang tot de Eendenkooi zelf, maar het natuurgebied eromheen is de moeite waard om vanuit Reigerskamp eens naar toe te wandelen.
In 1514 telde de gemeente nog maar 9 huizen, maar tijdens de Franse overheersing woonden er al 19 gezinnen. Maarssenbroek werd door de Fransen aan Maarssen toegevoegd, dit werd na de overheersing weer terug gedraaid. In 1857 werd Maarssenbroek definitief bij Maarssen gevoegd. Voordat er werd begonnen met de nieuwbouw in Maarssenbroek was het een landelijk gebied met een tiental boerderijen waarvan de meeste langs de Maarsebroeksedijk lagen.
In tegenstelling tot andere grote nieuwbouwprojecten als in Nieuwegein en Houten fungeerde de gemeente hier zelf als projectontwikkelaar. Reigerskamp werd als zesde wijk gebouwd. Antilopespoor, Boomstede, Bloemstede, Duivenkamp en Pauwenkamp werden al eerder opgeleverd. Bisonspoor bestond alleen nog maar op de tekentafels. Later volgden nog Kamelenspoor, Spechtenkamp, Valkenkamp, Zebraspoor, Zwanenkamp en veel later Waterstede.
Voor de Maarssenbroekse wijken bestond veel belangstelling bij inwoners van Utrecht en Amsterdam. Die wilden het stadse leven ontvluchten. De woningen hier waren betaalbaar en vanuit Maarssenbroek was werk en recreatie goed bereikbaar, zo dicht bij de A2.
De snelweg was bij de bouw van Reigerskamp te horen en ook te zien.
Bij de aanleg van park Reigerskamp was er alleen een gebied met zeer jonge beplanting.
Struiken waren toen nog niet van bomen te onderscheiden, want alle groen was ongeveer 1 meter hoog. Omdat er destijds niet zoveel verkeer over de A2 reed als nu, was dat allemaal niet zo hinderlijk als nu.
Over gezondheidsschade, fijnstof en geluidshinder dacht men toen nog niet na. Pas vele jaren later werd een geluidsscherm geplaatst. Dit is nu vervangen door een veel hoger scherm.
Ter verfraaiing van de vijver in het park werd een kunstwerk geplaatst, de vlinder op z’n kop, die toen nog met de wind kon meedraaien. Sommigen meenden in de vorm van de vlinder een hele grote bom te zien.
Met het volwassen worden van het park en de realisatie van de kinderboerderij Otterspoor en het Milieu Educatieve Centrum, werd het park een echt stadspark, om allerlei leuke dingen te kunnen doen.
Op de grote vijver en in de lange sloot kan ’s winters, als er ijs ligt, geschaatst worden. Sinds september 2009 is het superspeelsppor voor kinderen tot en met 12 jaar beschikbaar om avontuurlijk te spelen.
In 1979 werden de eerste woningen in Reigerskamp opgeleverd.
De weg naar de eerste wijkjes (aan de zijde van Fazantenkamp) was de huidige geasfalteerde rondweg van Reigerskamp en liep door een grote zandvlakte wat ’s zomers een Sahara-gevoel gaf.
Op de foto hiernaast is de eerst rij huizen te zien.
Boodschappen werden gehaald in het tijdelijke winkelcentrum in Fazantenkamp, op de plaats waar nu de scholen staan. Later werd in Spechtenkamp een noodwinkelcentrum geopend op de plaats waar nu het gezondheidscentrum is.
De weg naar het winkelcentrum en de bestrating langs de winkels waren grote betonnen platen.
Weer en wind teisterden de klanten, want er was geen enkele beschutting van bebouwing of bomen.
De bouw van de “flat” was een aangename verrijking voor de “skyline” van Reigerskamp.
Eindelijk wat variatie in bouw en hoogte. De in de flat geïntegreerde supermarkt was een welkome aanvulling voor de wijk. De eerste supermarkt was de gezellige Van der Vliet, die jaren later plaatsmaakte voor Boni. Toen Boni verhuisde naar elders, introduceerde een enthousiaste en sympathieke ondernemer in Maarssenbroek de Meermarkt. Dit concept sloeg helaas niet aan en na een jaar moest de ondernemer de deuren noodgedwongen sluiten. Na jaren leegstand vestigde Lidl zich in augustus 2003 in het pand.
In de beginjaren ’80 werd de Verrijzeniskerk gebouwd. Het terrein waar nu de kerk staat werd eerst gebruikt als opslagplaats voor het appartementencomplex.
Op de foto hierboven waren de bouwketen alweer verdwenen en was de grond al weer helemaal leeg en klaar om bebouwd te worden met de kerk.
De Verrijzeniskerk werd een modern gebouw die van buiten niet op een kerk lijkt. Deze kerk was qua wijkopbouw een welkome aanwinst voor Reigerskamp. Aanvankelijk waren enkele bewoners tegen de bouw.
Niet vanwege de kerk op zich, maar vanwege het voornemen van het kerkbestuur om zalen te verhuren voor feesten en partijen.
Voor allerlei overlast werd gevreesd. De zalenverhuur ging niet door. Waar sommige bewoners ook op tegen waren, was de komst van een vast gebouw met daarin een snackbar. Deze snackbar zou achter de kerk worden gerealiseerd. De tegenstanders wisten de bouw tegen te houden en sindsdien staat er de min of meer mobiele patatkraam de Meerpaal.
Reigerskamp groeide begin jaren ’80 steeds verder in de richting van het noorden. De zandplaten verdwenen langzamerhand en maakten plaats voor steeds meer woningen, waaronder de patiowoningen, de grachtwoningen en de wijk tussen de patio’s en de appartementen in. Ondanks de inspanningen van de makelaars werden er slechts twee van de ruim tweehonderd patiowoningen verkocht. Dat kwam omdat de woningmarkt finaal instortte door de stijgende prijzen en de enorm hoge hypotheekrente van meer dan 12 %. De twee gezinnen die in het wijkje van de tweehonderd huizen een woning hadden gekocht, hebben heel lang in een wijk gewoond die verder volledig onbewoond was.
Het kraken van woningen deed in Nederland zijn intrede en ook Reigerskamp ontkwam daar niet aan. Diverse woningen werden gekraakt, wat tot gevolg had dat de twee legale bewoners minder eenzaam woonden, al was het alleen maar door de af- en aanrijdende auto’s van de ingehuurde bewakingsdiensten, die het kraken van huizen moesten voorkomen. Om het kraken van de patiowoningen te voorkomen, werd een aantal patiowoningen als huurwoning aangeboden, waarna deze huizen mondjesmaat bewoond werden.
Het slechte verkopen van huizen heeft de makelaars en projectontwikkelaars flink wat slapeloze nachten bezorgd.
Het laatste deel van Reigerskamp (tegen Valkenkamp aan) moest nog bebouwd worden, maar daar werd geen haast mee gemaakt.
De grondprijzen en bouwrentes bleven maar stijgen waardoor naar verwachting ook het laatste deel van Reigerskamp niet verkocht zou worden.
Ook de bouw van de rest van Maarssenbroek (Valkenkamp en Zwanenkamp) heeft daardoor op losse schroeven gestaan.
Om de kosten van de woningen te drukken werden de laatste huizen in Reigerskamp smaller gemaakt, zodat er meer huizen op hetzelfde stukje gebouwd konden worden. Aangezien er nu huisnummers tekort waren, werden er in dat gedeelte van de wijk huisnummers met de toevoeging A toegepast.